कज्जलं कृष्णचन्द्रस्य प्रसृतं यमुनाजले ।

तत: प्रयातं सर्वत्र गोकुलं कज्जलीकृतम् ।।३२३।।

The collyrium of the Moon of Kr̥ṣṇa spread into the waters of Yamunā.  From there it spread everywhere, and gave Gokula its dark hue.

कलङ्क: कृष्णवर्णोऽपि शुक्लचन्द्रस्य भूषणम् ।

कथं स्यात् कृष्णता ब्रूहि कृष्णचन्द्रस्य दूषणम् ।।३२४।।

The dark spot on the white moon shines like an ornament.  Then why would the dark hue of the Moon of Kr̥ṣṇa be a blemish?

कृष्णस्य यादवेन्द्रस्य कृष्णा सा द्रुपदात्मजा ।

भगिनीति न तच्चित्रं कृष्णता तत्र कारणम् ।।३२५।।

The dark daughter of Drupada treated Kr̥ṣṇa as her brother.  There is no surprise.  They both have a dark hue.

रात्रिन्दिवं ध्यायति यो व्यास: कृष्णं परात्परम् ।

स्वयं स कृष्णतां धत्ते पाराशर्य: सभक्तिकम् ।।३२६।।

The great sage Vyāsa who constantly and devoutly meditates upon Kr̥ṣṇa himself gained the name Kr̥ṣṇa.

धर्मक्षेत्रे कुरुक्षेत्रे “पाण्डवानां धनञ्जय:” ।

इत्युक्त्वा प्रकटीचक्रे पार्थस्यापि स कृष्णताम् ।।३२७।।

On the holy battlefield of Kurukshetra, you explained that Arjuna was also Kr̥ṣṇa by saying: “I am Arjuna among the Pāṇḍavas.”

जन्मान्तरेऽपि कृष्णोऽसौ राघवेन्द्रो यदाभवत् ।

तदापि श्यामलाङ्गोऽसौ नायं त्यजति कृष्णताम् ।।३२८।।

Even in the previous incarnation, when he was Rāma of the lineage of Raghu, he had a dark hue.  So he never lets it go.

उद्यन्तु कृष्णचन्द्रस्य रश्मयो हृदये मम ।

विशोधयन्तु कालुष्यं निगूढं सुचिरं हृदि ।।३२९।।

May the beams of the Moon of Kr̥ṣṇa, rising in my heart, cleanse the blemishes hidden there for a long time.

तेजसा कृष्णचन्द्रस्य तम: कृष्णमपाकृतम् ।

चित्रमेतज्जगन्नाथ धवला तव कृष्णता ।।३३०।।

The black darkness [of ignorance] was removed by the brilliance of the Moon of Kr̥ṣṇa.  This is surprising, O Lord.  Is your darkness white?

अतन्त्रा कृष्णता कृष्ण तव सर्वत्र धावति ।

यद्यत् स्पृशसि नेत्रेण तत्तन्नयसि कृष्णताम् ।।३३१।।

O Kr̥ṣṇa, your uncontrolled dark hue runs through everything.  Whatever you touch with your gaze turns dark.